Kolombiya'da Hayır Oyunun Sınıfsal Boyutu

Kolombiya'da geçtiğimiz pazar gerçekleşen referandum oylamasının coğrafi dağılımına dikkatlice bakıldığında, "Hayır" oyunun Kolombiya'nın silahlı çatışmalardan etkilenmeyen bölgelerinde daha fazla destek aldığı görülüyor.

Başkent Bogota ve Cali gibi önemli şehirler barışa "evet" derken, uyuşturucu trafiği ile bağları bulunan Medellin kenti "Hayır" oyu kullandı. Diğer yandan en yoksul, kırsal, Afrika kökenlilerin ve yerlilerin yaşadığı bölgelerde -ki buna ülkedeki kenar mahalleleri, sınır bölgesi ve Karayip bölgeleri de dahil- ezici bir üstünlük, sorunun siyasi çözümüne destek verdi.

Yoksul bölgeler sorunun en ağır bedelini ödemeyi sürdürüyor

Sosyolog Daniel Pecaut Haziran'da El Tiempo gazetesine verdiği röportajda sorunun ekonomik boyutuna şu sözler ile değinmişti:

"Silahlı çatışmalar nedeniyle Kolombiya uzun yıllar boyunca sosyal taleplere yanıt bulmaktan kaçındı. Silahlı çatışma, ülkedeki sosyal ve siyasi yapıların sürdürülmesine hatta toprak mülkiyetinin yoğunlaşmasına ve gelirlerin eşitsiz dağılımının artmasına katkıda bulundu."

Pecaut iki yıl önce de Semana'ya FARC-EP ile barış görüşmeleri olasılığı etrafında dönen seçim kampanyası üzerine yaptığı yorumda; "sadece yönetici elitler değil, bir çok kesim hayli bilinçaltında da olsa silahlı çatışmaların şehirleri çok da rahatsız etmediğini , sadece ülkenin merkezin dışında kalan yerlerini rahatsız ettiğini anladı." demişti.

Silahlı çatışma aynı zamanda özellikle paramiliter gruplar eliyle" toplumsal liderlerin bütün bir jenerasyonunun" yok edilmesine yol açtı.

Bu da kentte olduğu kadar kırsalda da barışçı toplumsal hareketlerin gelişmesine ciddi zarar verdi. Sendikacılar, öğrenciler, insan hakları eylemcileri ve köylülerin hükümet politikalarına karşı geniş çaplı eylemler yapamamasını doğurdu.

Pecaut, sonuç olarak Kolombiya'da çelişkili olarak son 30 yılda istikrarlı bir ekonomik büyüme yaşanırken toplumsal eşitsizliğin 1930'larla aynı seviyede kaldığını gözlemledi.

Pecaut'ya göre Kolombiya'yı felç eden son tarım grevleri ile ülkenin yönetici kesimi toplumsal reform olasılığından ve barış anlaşmasının bu reformların şartlarını yaratabilecek olmasından daha da korkmaya başladı.

Uribe eşitsizliğin temsilcisi

Paramiliter gruplarla olan yakın bağlarıyla tanınan ve barış anlaşmasına karşı bir karalama ve korku tellallığı kampanyasını yöneten eski Devlet Başkanı Uribe, bu kesimlerin temsilcisi.

Uribe ve büyük toprak sahipleri toprağın ve zenginliğin en küçük bir yeniden dağıtımı olasılığına boyun eğmektense AB, ABD ve BM tarafından desteklenen anlaşmayı reddedip uluslararası izolasyonu tercih edebiliyor.

Onlara ve destekçileri paramiliter gruplara göre hiçbir siyasi muhalefete tahammül edilemiyor.

* Haritada yeşil alanlar evet, turuncu alanlar hayır oyunu gösteriyor.

#kolombiya #dünya